-Toplumumuzda linç kültürü hakimiyeti var. Cumhuriyet Gazetesi okuyan imam için “Komünist imam” yakıştırması yapılıp, imam sürgün edilirken, üzüm fiyatlarının düşük olmasına sebep olarak bir komisyoncu gösterilip, yargısız infaz yapar hale geldik. Linç kültürü, toplumumuz için büyük tehlike haline geldi.
Toplumun sorunları denince akla hemen ekonomi, sağlık, eğitim de yaşanan sorunlar gelir. Su ve çevre sorunlarını da önemli sorunlar listesinde görürüz. Bu toplum öyle bir sorun yaşıyor ki; İnanın bu sorun Türk toplumu için çok tehlikeli hale geldi. Linç kültürünün egemen olduğu günümüzde hedef alınan kişiler, fiziksel bir şiddete uğramasa bile yargısız infaza maruz kalıyorlar. Bu kişilerin psikolojisi bozuluyor, direkt olarak kariyerleri bile hedef alınıyor!. Linç kültürünün egemen hale geldiği Türk toplumunda ciddi bir kutuplaşma söz konusu. Sosyal medyanın yaygınlaşmasıyla linç kültürü hızını iyice arttırdı. Linç kültürü eskiden de vardı. Ancak, günümüzdeki kadar tehlikeli boyutta değildi. Size iki örnek aktaracağım,. Biri yarım asır, diğeri günümüzde yaşanan iki olayı aktaracağım..
KOMÜNİST İMAMI SÜRDÜLER
Çal’ın Mahmutgazi Köyü’nde (Günümüzde mahalle) bir imam vardı. 1980’li yıllarda köy kahvesine her gün 3 gazete geliyordu. Tercüman, Cumhuriyet ve Hürriyet Gazetesi’ni kahvede okuyan köylüler, bölgelerinde, ülkelerinde ve dünyadaki gelişmeleri bu gazetelerden takip ediyordu. Bir gün, köyün yaşlılarından biri yanında oturan köy imamına, “Yanımda yakın gözlüğüm yok. Cumhuriyet’i okurmusun?” diye ricada bulunur. Bu arada da, gençlerde imamı çok sevmektedir ve çevresine otururlar. İmam yüksek sesle gazete haberlerini okumaya başlar. Daha sonra imam ile gençler şakalaşır ve imam namazını kıldırmak için camiye gider. Ertesi günü bir köylü (İmam olmadığı zaman namaz kıldıran biri), Çal Müftülüğü’ne giderek, “Bizim imam Cumhuriyet Gazetesi okuyor,. Gençleri örgütlüyor. Onları anarşist yapacak” diye şikayette bulunur. İmamı, Çal’dan Dinar’a sürerler.. O günden sonra ismini vermek istemediğim imamın adı, “Komünist imam” da kalır. Okudunuz dimi iftira atıp, linç kültürüyle itibarı zedelenen, psikolojik baskıya uğrayan imamın bu yaşadıklarını..
ÜZÜMCÜ ÖMER, BAŞKANLIĞI KAYBETTİ HALA HEDEF ALINIYOR..
Durun bitmedi. Gelelim günümüze.. Ömer Ayhancı ismi Çal bölgesinde oldukça yakından tanınır. Kendisi Ziraat Odası’nın eski başkanı. Aynı zamanda üzüm üreticisi. 300 dekardan fazla üzüm bağı var. Yıllardır bazı şarap firmalarına üzüm alımı yapar. Bölgede bu işi yapanlara “Komisyoncu” denir. Yani, üreticiyle, alıcı firma arasında köprü görevi görür bu insanlar. Üzüm fiyatları açıklandı, üretici fiyatları beğenmedi. Geçtiğimiz yıllarda olduğu gibi toplum da çoğu kişi bizim Ömer Ayhancı’yı hedefe koydu. Linç kültürü harekete geçti kısacası. Gerek sosyal medya gerek kahve köşelerinde öyle bir hedefe alındı ki.. Adamın psikolojisi yerle bir oldu. Üzüm fiyatları Ömer Ayhancı yüzünden düşükmüş.. Müş,. diyorum öyle söylüyorlar. O istemiyormuş fiyatların yüksek olmasını. Geçtiğimiz yıllarda da aynı suçlamalar yapılıyordu ve Ziraat Odası seçimini kaybetti Ömer Ayhancı.. Şimdi, üzüm fiyatlarını fabrika sahipleri mi belirliyor, yoksa komisyoncular mı? Üzüm fiyatları yüksek olsa bölgenin en büyük üzüm üreticilerinden olan Ömer Ayhancı daha çok para kazanacak. Daha çok komisyon alacak. Herkesten çok o ister üzüm fiyatlarının yüksek olmasını.. İşte, bahsettiğim linç kültürü böyle bir şey. Üzüm üreticileri örgütlensin patronlarla masaya otursun pazarlığı yapsın. Örgütlenme bilinci var mı? Hayır. Kooperatifleşme kültürü var mı? Hayır. Hiçbir sorumluluk alma, suçla babam suçla. Mahmutgazi’de, gözleri görmeyen adama gazete okuyan imamı “Komünist” yapan bu toplum, Selcen Mahallesi’nden Ömer Ayhancı abiyi de “Üzüm Kralı” yaptı. Yani, öyle bir algı oluşturuluyor ki, “Ömer Ayhancı ne derse Türkiye genelindeki fabrikalar o fiyattan üzüm alıyor.” Yazımın başlangıcında belirttiğim gibi linç kültürü çok tehlikeli boyutlara ulaştı. Lütfet herkes birini eleştirmeden önce empati yapsın!. Kolay suçlama, ön yargılardan uzak duralım.. İftira atmayalım. Bu ülkede uğradığı iftiralar ve linç yüzünden masum yere cezaevlerinde yatan insanlar var.. Devletimiz linç kültürüne karşı artık somut adımlar atmalıdır. Okullarda, camilerde hemen her yer de bu konu işlenmelidir.. Yukarıda ben iki örnek verdim. Bu toplumda her gün binlerce insan ya da kurum linç ediliyor. Böyla giderse linç kültürü çok daha tehlikeli boyutlara ulaşacak. HOŞÇAKALIN. KİMSEYİ BİLGİ SAHİBİ OLMADAN LİNÇ ETMEYELİM..
Toplumun sorunları denince akla hemen ekonomi, sağlık, eğitim de yaşanan sorunlar gelir. Su ve çevre sorunlarını da önemli sorunlar listesinde görürüz. Bu toplum öyle bir sorun yaşıyor ki; İnanın bu sorun Türk toplumu için çok tehlikeli hale geldi. Linç kültürünün egemen olduğu günümüzde hedef alınan kişiler, fiziksel bir şiddete uğramasa bile yargısız infaza maruz kalıyorlar. Bu kişilerin psikolojisi bozuluyor, direkt olarak kariyerleri bile hedef alınıyor!. Linç kültürünün egemen hale geldiği Türk toplumunda ciddi bir kutuplaşma söz konusu. Sosyal medyanın yaygınlaşmasıyla linç kültürü hızını iyice arttırdı. Linç kültürü eskiden de vardı. Ancak, günümüzdeki kadar tehlikeli boyutta değildi. Size iki örnek aktaracağım,. Biri yarım asır, diğeri günümüzde yaşanan iki olayı aktaracağım..
KOMÜNİST İMAMI SÜRDÜLER
Çal’ın Mahmutgazi Köyü’nde (Günümüzde mahalle) bir imam vardı. 1980’li yıllarda köy kahvesine her gün 3 gazete geliyordu. Tercüman, Cumhuriyet ve Hürriyet Gazetesi’ni kahvede okuyan köylüler, bölgelerinde, ülkelerinde ve dünyadaki gelişmeleri bu gazetelerden takip ediyordu. Bir gün, köyün yaşlılarından biri yanında oturan köy imamına, “Yanımda yakın gözlüğüm yok. Cumhuriyet’i okurmusun?” diye ricada bulunur. Bu arada da, gençlerde imamı çok sevmektedir ve çevresine otururlar. İmam yüksek sesle gazete haberlerini okumaya başlar. Daha sonra imam ile gençler şakalaşır ve imam namazını kıldırmak için camiye gider. Ertesi günü bir köylü (İmam olmadığı zaman namaz kıldıran biri), Çal Müftülüğü’ne giderek, “Bizim imam Cumhuriyet Gazetesi okuyor,. Gençleri örgütlüyor. Onları anarşist yapacak” diye şikayette bulunur. İmamı, Çal’dan Dinar’a sürerler.. O günden sonra ismini vermek istemediğim imamın adı, “Komünist imam” da kalır. Okudunuz dimi iftira atıp, linç kültürüyle itibarı zedelenen, psikolojik baskıya uğrayan imamın bu yaşadıklarını..
ÜZÜMCÜ ÖMER, BAŞKANLIĞI KAYBETTİ HALA HEDEF ALINIYOR..
Durun bitmedi. Gelelim günümüze.. Ömer Ayhancı ismi Çal bölgesinde oldukça yakından tanınır. Kendisi Ziraat Odası’nın eski başkanı. Aynı zamanda üzüm üreticisi. 300 dekardan fazla üzüm bağı var. Yıllardır bazı şarap firmalarına üzüm alımı yapar. Bölgede bu işi yapanlara “Komisyoncu” denir. Yani, üreticiyle, alıcı firma arasında köprü görevi görür bu insanlar. Üzüm fiyatları açıklandı, üretici fiyatları beğenmedi. Geçtiğimiz yıllarda olduğu gibi toplum da çoğu kişi bizim Ömer Ayhancı’yı hedefe koydu. Linç kültürü harekete geçti kısacası. Gerek sosyal medya gerek kahve köşelerinde öyle bir hedefe alındı ki.. Adamın psikolojisi yerle bir oldu. Üzüm fiyatları Ömer Ayhancı yüzünden düşükmüş.. Müş,. diyorum öyle söylüyorlar. O istemiyormuş fiyatların yüksek olmasını. Geçtiğimiz yıllarda da aynı suçlamalar yapılıyordu ve Ziraat Odası seçimini kaybetti Ömer Ayhancı.. Şimdi, üzüm fiyatlarını fabrika sahipleri mi belirliyor, yoksa komisyoncular mı? Üzüm fiyatları yüksek olsa bölgenin en büyük üzüm üreticilerinden olan Ömer Ayhancı daha çok para kazanacak. Daha çok komisyon alacak. Herkesten çok o ister üzüm fiyatlarının yüksek olmasını.. İşte, bahsettiğim linç kültürü böyle bir şey. Üzüm üreticileri örgütlensin patronlarla masaya otursun pazarlığı yapsın. Örgütlenme bilinci var mı? Hayır. Kooperatifleşme kültürü var mı? Hayır. Hiçbir sorumluluk alma, suçla babam suçla. Mahmutgazi’de, gözleri görmeyen adama gazete okuyan imamı “Komünist” yapan bu toplum, Selcen Mahallesi’nden Ömer Ayhancı abiyi de “Üzüm Kralı” yaptı. Yani, öyle bir algı oluşturuluyor ki, “Ömer Ayhancı ne derse Türkiye genelindeki fabrikalar o fiyattan üzüm alıyor.” Yazımın başlangıcında belirttiğim gibi linç kültürü çok tehlikeli boyutlara ulaştı. Lütfet herkes birini eleştirmeden önce empati yapsın!. Kolay suçlama, ön yargılardan uzak duralım.. İftira atmayalım. Bu ülkede uğradığı iftiralar ve linç yüzünden masum yere cezaevlerinde yatan insanlar var.. Devletimiz linç kültürüne karşı artık somut adımlar atmalıdır. Okullarda, camilerde hemen her yer de bu konu işlenmelidir.. Yukarıda ben iki örnek verdim. Bu toplumda her gün binlerce insan ya da kurum linç ediliyor. Böyla giderse linç kültürü çok daha tehlikeli boyutlara ulaşacak. HOŞÇAKALIN. KİMSEYİ BİLGİ SAHİBİ OLMADAN LİNÇ ETMEYELİM..
