ALTINBAŞAK MARKASIYLA DÜNYAYA
**NE RENKLİ BİR SENARYO, NE ÇARPICI BİR KURGU, NE DE ABARTILI BİR UYARLAMA. İŞTE SAİD ATICI İLE SAHİCİ BİR BABADAĞ HİKAYESİ!
Denizli Metropol’de bir belgesel.. “Babadağ’da Marangozluktan, Altınbaşak’la Dünyaya” başlıklı bu otobiyografik belgesel, Fedai Oruç’un sinematografik bakışı ile ortaya tam anlamıyla bir hayırsever işadamına ait “başarılarla dolu hayat hikayesi, daha doğrusu portreyi” çıkarmış. Anlatılan 85 yaşındaki Babadağlı İşadamı Said Atıcı’dan başkası değil.
O; Denizli’den dünyanın dört bir yanına ihracat yapan önde gelen tekstil firmalarından biri olan Altınbaşak’ın kurucusu. 60 yılı aşkın bir çalışma hayatının ardından şu sıralar Altınbaşak’ta bayrağı artık Yönetim Kurulu Başkanı Mehmet Çalışkan’a devretmiş. Emekli olmuş, bir duayen isim ve onursal Başkan.
Said Atıcı’nın Denizli Metropol tarafından hazırlanan ve 85 yıllık başarı öyküsünü anlatan Metropol çok önemli ayrıntıları da içeriyor. Anlatı; Sait Atıcı’nın kendi dilinden, sesinden ve yıllardır biriktirilen tecrübelerden damıtılmış bir hikaye;
SAİD ATICI; 85 YILLIK BİR
BAŞARI ÖYKÜSÜNÜN ADI
“Babadağlıyız.1930’lu yılların Babadağ’ı insana hangi şartları sunuyorsa biz de o şartlar altında büyüdük. Aslında 1937 doğumluyum. Ancak askere erken gitmem için ailem yaşımı 2 yaş büyüterek 1935 doğumlu olarak nüfusa kaydımı yaptırmış. Ben de ilk doğduğum günden bugüne hayatıma 1935 doğumlu olarak devam ediyorum. Bu fark benim hayatımda çok şeyi değiştirdi. Bunlardan en önemlisi de okula erken başlamam oldu. İlkokulu bitirince iş hayatına atıldım. Okul hayatım 5 yıl ile sınırlı kaldı ancak ilkokul öğretmenim sayesinde okuma hayatım hiç bitmedi. Sınıfımızın sıralarında küçük birer öğrenci olarak oturduğumuz o yıllarda öğretmenimiz bize, ‘Her zaman okuyun. Kendinizi geliştirin. Her daim okuyarak ufkunuzu aşmanız kendinizden çok topluma karşı bir göreviniz olmalı. Çünkü ülkenin geleceği sizlersiniz. Geleceğin subayları, öğretmenleri sizler olacaksınız’ demişti. O günden itibaren hep öğretmenimin sözlerini düşünüp, ‘Ben de bir gün subay olacağım’ derdim. Bu arzu ile bende bir okuma hastalığı oluştu. O günün şartlarında okul dergilerinden polisiye romanlara kadar bulduğum her şeyi okurdum. Şimdi de bu alışkanlığımdan vazgeçmedim. Subay olmaktan aslında tam olarak da vazgeçmiştim denilemez. Denedim. Ancak o günlerde şartlar bugünkünden çok daha ağırdı. Öncelikle aday çoktu. Adayların sayısına oranla kontenjanlar oldukça azdı. Okulu pekiyi derecesi ile bitirmiş olmama rağmen subaylık ve yedek subaylıkta kontenjan dışı kaldım. Şansımı denediğim subaylıktan bir sonuç alamayınca ortaokula devam etmek istedim fakat ben subay okulları kontenjanlarını değerlendirirken ortaokul kayıtlarını kaçırmışım. Okumaya çok arzulu olmama rağmen devam edemedim anlayacağınız. Bizim zamanımızda okul hayatını tamamlayanlar el becerilerine göre bir mesleğe atılır ve ustalık mertebesine gelinceye kadar çırak olarak çalışırdı. Ben de yeteneklerim ölçüsünde Babadağ’da tutulan bir meslek olan marangozlukta karar kıldım. Bir ustanın yanında çırak olarak meslek hayatıma başladım. Çıraklık dönemimde bile hedefim sadece işi öğrenmek değil, ‘Daha iyisini nasıl yaparım?’ oldu. Bunun için çok çalıştım, çok çaba gösterdim.”
ATICI’NIN SERÜVENİ MARANGOZ
DÜKKANI İLE BAŞLADI…
Ev tekstili üretimi ve ihracatı ile uğraşıp da Denizli Babadağ’lı iş insanı Atıcı’nın adını bilmeyen yok gibidir. Altınbaşak Tekstil Onursal Başkanı Said Atıcı, 85 yıllık yaşamına birçok başarıyı sığdırmış duayen bir işadamıdır.
Uzun yaşamında yaptığı her işe sarılan ve başarılı olan Atıcı, Denizli’nin Babadağ İlçesi’nde küçük bir marangoz atölyesinde başladığı iş yaşamında sayısız önemli başarıya ulaşmış bir iş insanı… Öyle ki ABD’de havlu üretimi dalında “En iyi yeni ürün” ödülünü alan, NASA’da kullanılan ileri teknik yöntemleri Denizli’ye taşımayı başaran Altınbaşak, onunla birlikte şimdilerde bir Dünya markası konumunda…
Altınbaşak Tekstil Onursal Başkanı Said Atıcı, 1958 yılında askerden döndükten sonra Denizli Babadağ’da bir marangoz dükkanı açmasıyla başlıyor iş hayatına… O günlerde ülkede tekstilde yine sıkıntıların olduğu bir dönem yaşanırken, ünlü yazar Hekimoğlu İsmail’in “Yapılan her teşebbüs bataklığa atılan taşlar gibidir. Zemini sertleştirmeye yarar” sözünü prensip edinen Atıcı, üretimi daha ucuz bir şekilde arttırmak için mevcut tezgâhlara aparat takarak zamanın şartlarına göre o tezgahları modernleştiriyor. Tezgahları herkesin almasına imkan sağlayan Said Atıcı, ilk zamanlar zorlanmasına rağmen daha sonra seri üretime geçiyor. Atıcı’nın yaptığı tezgahlar o dönem çok satılır. Hatta kendisi de bu tezgahlarla birlikte tekstil işine girer.
Denizli’nin bu “üretim ve ihracatla” harmanlanan başarı öykülerinden birini kendi elleri ile yazan Said Atıcı’nın iş ve hayat hikayesini dinlemeye devam edelim;
“Babadağ denilince o yıllarda da akla ilk gelen şey tekstildi. O zamanın imkanlarıyla bu ancak el dokuma tezgahlarda yapılıyordu. Biz de ustamızla birlikte el tezgahları imalatı yapıyorduk. Askere gidinceye kadar iş hayatım böyle devam etti. Vatani görevimi yerine getirip tekrar memleketime döndüğümde bıraktığımdan çok daha farklı bir manzara ile karşılaştım. O yıllara kadar adını bile neredeyse duymadığım bir kriz Babadağ’ı vurmuştu. Artık iş yapamaz hale gelen hemşerilerimiz de birer birer evlerini ucuza satıp yeni umutlarla Denizli’ye göç ediyorlardı. Memleketimde yaşanan bu gelişmeler karşısında mesleğimi yerine getirmem de imkansızdı. O yıllarda sürekli olarak ‘Ne yapsak da bu tezgahları aktif hale getirsek?’ diye düşünmeye başladım. Bu arayışla ucuz, basit ancak sistemli tezgahlar imal etmeye karar verdik. Ancak işin içine girince karar aşamasının en kolay aşama olduğunu anladık. Zor olan başarıya ulaşmaktı. Birkaç girişimde bulunduk ancak bir türlü istediğimiz sonucu alamadık. Biz de ‘Bir olalım tek olalım’ zihniyetini geride bırakarak ‘Birlikten kuvvet doğar’ dedik ve birkaç arkadaş ortak olarak bu yolda yürümeye karar verdik. ‘Tek olma’ duygusu maalesef iş dünyasının inişli çıkışlı dalgalanmaların yaşandığı günlerde sizi zayıf kılıyor. Biz de teşebbüslerimize ilk etapta bu şekilde başlamıştık. Ancak bütün girişimlerimizin sonucunda ne ileri ne de geri gidebildik. Olduğumuz yerde saydık. Bu yolda harcadığımız enerji de boşa gitti. Daha sonra Sait Dereköylü ve Bekir Atar’la bir araya geldik. Bursa’dan aldığımız malzeme ve tezgah modeli ile ahşap, demir ve dökümden bölümleri bulunan bir tezgah modeli geliştirdik. Bu ürünün gelişimi esnasında başlangıçta bayağı zorlandık ancak kısa sürede başarılı olarak seri üretime başladık.”
BABADAĞ’DAN ÇIKTI, ALTINBAŞAK’LA DÜNYA MARKASI OLDU
Babadağ’da kaldığı dönemde epey yol kat eden Atıcı, Denizli’de 10 dönüm bir arazi alarak işe başlar. Zamanla büyüyen Altınbaşak şimdilerde geldiği “bir Dünya markası olma” yolunda ilerlemeye başlar. Said Atıcı 1963 yılında Altınbaşak Tekstil’in temellerini atar.
“Biz krizden karlı çıkanlar grubunda yer aldık. Öyle ki siparişlerimizi yetiştiremediğimiz günlerimiz oluyordu. Bizim çıkış noktamız olan bu tezgahlar dönemin Denizli’deki doğramacıları tarafından da model alındı. Çünkü tasarlayıp imalatını yaptığımız bu tezgahlar o dönemin sektördeki en büyük ihtiyacını karşılıyordu. O yıllarda dokumalar evlerde yapılıyordu. Bizim ürettiğimiz bu tezgahlar da tıpkı bir mobilya gibi evin içinde yer alabilecek, yağı pası olmayan, hafif ve üç kişinin yaptığı işi tek başına yapan tezgahlardı. Arkadaşlarımızla birlikte çıktığımız bu yolda sürekli üretim yaparak güzel bir başlangıca imza atmıştık. Kendi imalatımız olan rulman üzerine yaptığımız bu çok fonksiyonlu dokuma tezgahlarının piyasada çok tutulduğunu görünce, “Neden biz de fason olarak kendi tezgahlarımızda kendi dokumalarımızı yapmayalım” dedik. Bu düşünceyle Altınbaşak Şirketi’nin temellerini attık. 1963 yılında krizin etkilerinin de yavaş yavaş azaldığı yıllarda faaliyete geçen şirketimiz, tıpkı önceki girişimimiz gibi, giderek büyüdü. Babadağ’da 8 tezgahla başladığımız şirket, gelen taleplere yetemez hale geldi. Biz de bu gelişmelere kayıtsız kalmayarak “Artık büyüme zamanı” dedik ve 1986 yılında memleketteki tezgahları toplayarak Denizli’ye geldik. Kendi üretimimiz olan tezgahlarımızla Türkiye genelinden gelen ham bez dokuma taleplerine cevap vermeye çalıştık. İlçede başlayan iş yaşantımızın sonraki durağı olan Denizli’ye geleli henüz bir yıl olmuştu ki, dünyadan bi haber kalmamak adına yurt dışında düzenlenen tekstil makineleri fuarına katıldık. Bu yolculuk üretim hacmimizin genişlemesi adına ufkumuzu açtı. Hiç aklımızda yokken fuarda gördüğümüz otomatik makinelerden almaya karar verdik. Aynı yıllarda Organize Sanayi Bölgesi’nde yer alan fabrikamızın arsasını da satın almıştık. Fuar dönüşü arsamızda fabrikamızın inşaatına başladık. 1990 yılında inşaatın tamamlanmasının ardından, fuarlarda gördüğümüz otomatik makinelerden tam 12 tane aldık. İtalya’dan aldığımız bu makineler sayesinde ürün yelpazemizi ve üretim hacmimizi genişlettik.”
YARIN; DUAYEN TEKSTİLCİ ATICI’DAN GENÇLER İÇİN “KULAKLARA KÜPE” TAVSİYELER…
